Labanoras to małe miasteczko położone 37 km od Švenčionys (dawniej wioska kościelna), otoczone pięknym lasem Labanoras i jeziorami, w Parku Regionalnym Labanoras. Usytuowane jest na skrzyżowaniu dróg Molėtai-Kaltanėnai i Saldutiškis-Joniškis, w środku lasu, 30 km na południowy wschód od Uteny. Na wschodzie miasteczka znajduje się jezioro Labanoras, na północnym zachodzie – jezioro Dumblis. Tuż obok mieści się kemping. Zachowała się dzwonnica kościelna, jest również biblioteka (od 1952 roku), poczta (LT-18025), hotel-restauracja “Labanoras”.
Miasteczko się zmienia. Są dobre drogi do Kaltanėnai i Molėtai. Interesujące jest rozejrzenie się po wyjątkowym tereie, aby zobaczyć dziedzińce z dobrze zachowanymi tradycyjnymi budynkami, krużgankami, piorunochronami. Znajduje się tu dzwonnica, a także ocalała oficyna dawnej plebanii – cenne zabytki architektury ludowej.
Labanoras, dopływ Perszoszki, przepływa przez Labanoras, na wschodzie miasteczka leży jezioro Labanoras, na północnym zachodzie – jezioro Dumlis. Droga, wiodąca przez Labanoras, łączy Molėtai z Kaltanėnai i Švenčioneliai. 2,5 km na południowy zachód od Labanoras znajduje się pomnik przyrody – Królowa sosna.
Labanoras to stara osada, wspomniana w źródłach pisaych w drugiej połowie XIV wieku. W 1387 roku, kiedy Litwa została ochrzczona i utworzono diecezję wileńską, wielki książę litewski Jagiełło przekazał Labanoras biskupom wileńskim, którzy tu sprawowali zarządzanie do początku XIX wieku.
Na początku XVI wieku zaczyna się wspominać tutejszy kościół (centrum parafialne powstało około 1767 roku), w 1539 roku – folwark Labanoras, w 1568 roku – dwór, w latach 1595-1597 powstało miasteczko. Zależność prawna, a także położenie geograficzne (tzn. w lesie, z dala od ważnych szlaków handlowych), uniemożliwiały rozrastanie się osady w większe miasto. Miasteczko Labanoras stało się centrum administracyjnym dopiero w 2001 roku, kiedy tu powstało starostwo. 12 stycznia 2011 r. dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej zatwierdzono herb Labanorasa.
W 2009 roku, przed świętami Bożego Narodzenia, spłonął, być może, najważniejszy akcent architektoniczny miasteczka – kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny, zbudowany w 1820 roku ze składek parafian. Obecie kościół jest szybko odbudowywany bez funduszy państwowych i gminy Švenčionys. Mieszkańcy Litwy przekazali darowiznę na jego odbudowę i nadal przekazują. Przetrwała dzwonnica Labanoras – zabytek architektury ludowej, który został zbudowany w XVIII-XIX wieku. Miasteczko słynie z dud Labanoras. Święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny obchodzone jest co roku na początku września. Z tej okazji starszeństwo organizuje słynną Labanorinė, podczas której odbywa się jarmark, występują znani wykonawcy estradowi.
Obrazy, wykonane z gwoździ spalonego kościoła Labanoras, przypominają bolesną katastrofę.
Labanoras przez długi czas był odcięty od innych obszarów przez nieprzeniknione lasy, w wyniku czego pozostał tu charakterystyczny sposób życia i własne, swoiste zwyczaje. Jego pierwsi mieszkańcy zajmowali się polowaniem, pszczelarstwem i rybołówstwem, dlatego nawet teraz we wsiach są małe chatki z bali, łaźnie na brzegach czystych jezior i strumieni, stodoła do suszenia siana i mądrzy i stare drzewa leśne.
Kontakt:
Labanoras, LT-18235 Seniūnijos ul. 27, Švenčionių r. sav.
Tel. (8 387) 41 409
Fax (8 387) 41 409
E-mail labanoras@svencionys.lt
Starosta Labanoras
Vincas Jusys
Mob. 8 682 10826 E-mail V.Jusys@svencionys.lt